Motywacja jest w NAS ! cz.I. Dalczego warto uczyć się przez całe życie?

System edukacji jest obligatoryjny tylko do ukończenia gimnazjum. I ma on w mojej ocenie wiele wad. Rozwija w dużej mierze intelekt, natomiast w zbyt małym stopniu uczy umiejętności praktycznych, które faktycznie przydają się nam w życiu do zarabiania pieniędzy, radzenia sobie w relacjach interpersonalnych, komunikowania się z innymi ludźmi, w taki sposób, aby za pomocą schematu wygrany – wygrany osiągać wspólnie cele, sukcesy, zdobywać kolejne progi. Pamiętam jak dzisiaj, gdy skończyłem studia i niczym Marek Konrad z Dnia Świra wydawało mi się, że Pana Boga za nogi chwyciłem. Co się okazało? Że moim przełożonym był człowiek po studiach, ale technicznych – czyli w żaden sposób nie korespondujących z zarządzaniem. Umiał natomiast świetnie motywować innych. Karierę w firmie zaczął już w trakcie studiów, które w żaden sposób nie korespondowały z wykonywanym przez niego zawodem. Ale umiał motywować ludzi, był empatyczny, potrafił widzieć interes firmy, interes grupowy, łączyć jedno z drugim i świetnie się komunikował. Poza tym był trochę jakby legendą, w swojej firmie, bo pracował tam najdłużej, i miał wiele sukcesów. Moje ego zebrało niezłe cięgi. Okazało się bowiem,

że moje wyobrażenie, że po studiach zacznę zarządzać ludźmi, okazało się nie mniej nie więcej, a tylko wyobrażeniem. Spadłem ze szczytu, i wszedłem w metaforyczną dolinę, aby zobaczyć kolejny szczyt, na który trzeba było się wspiąć. I tak to jest w życiu, że jak osiągniemy kolejny szczyt, czy to w edukacji rozwijającej intelektualnie, czy w jakiejś profesji np. w negocjacjach, treningu, sprzedaży, to życie stawia przed nami kolejny szczyt. To niekończąca się podróż. W mojej opinii nie mamy wyjścia, bo czasy w których skończona szkoła podstawowa, zawodowa, czy kierunek studiów wystarczył, aby przez resztę życia pracować w jednej profesji bezpowrotnie się skończyły. Media donoszą, że połowa zawodów, które będą na topie za 5 lat, jeszcze nie istnieje. Życie samo popycha nas do przodu, przez rozwój polityczny, gospodarczy, rewolucję technologiczną. Tej ostatniej ulegają wszyscy. Moi rodzice jeszcze 9 lat temu nie umieli pisać sms-ów, dzisiaj piszą maile, mają konto na FB, a ostatnio zadzwonił do mnie tato, i powiedział, że z Androida przeszedł na Windowsa Phone, bo szybciej chodzi i dla niego jest bardziej intuicyjny. Temat w mojej opinii wygląda tak, że albo będziemy się uczyć sami, i sami motywować do tego, aby podnosić swoje kwalifikacje w zawodowe, albo przepadniemy na rynku pracy z kretesem. Wyjdziemy z obiegu jak telefony z klawiaturą alfanumeryczną.